Moc mamony (ludzkiej ekonomii)

W tej sześcioczęściowej serii badamy sześć sposobów, na jakie szatan używa swej mocy, i sposoby pokonania go. Owe sposoby szatana to:

• Kłamstwa — szatan jest ojcem kłamstw.
• Królestwa tego świata, stosujące narzucone prawo i przymus — szatan jest księciem tego świata.
• Światowa ekonomia — mamona, robienie bożka z pieniądza, kupowanie, sprzedawanie gromadzenie.
• Oskarżenia — „szatan” znaczy „oskarżyciel”.
• Pokusy i rozłamy — szatan jest diabłem, starożytnym wężem, który kusi i powoduje rozłamy.
• Śmierć i zniszczenie — szatan jest niszczycielem, którego moce powodują śmierć.

W pierwszej części tej serii zbadaliśmy moc kłamstw: kłamstwa, w które wierzymy, przerywają krąg miłości i zaufania, wywołując w nas strach i egoizm. Każdy potomek grzesznego Adama rodzi się zakażony strachem i egoizmem.

Ten napędzany strachem, skupiony na sobie instynkt przetrwania jest stymulującym motywatorem diabła, a wszystkie jego moce są nastawione na wywoływanie strachu i rozpalanie egoizmu, by skutecznie osiągnąć kontrolę nad ludźmi i w rezultacie zniszczyć miłość i owoce Ducha Świętego w sercach tych, którzy szukają mechanizmów uwalniania się od wewnętrznego strachu, stosując przy tym egoistyczne metody.

W drugiej części przeanalizowaliśmy szatańską moc stosowaną przez władze rządowe na świecie: narzucone prawa, zewnętrzny przymus, arbitralne przepisy, wymuszanie na obywatelach posłuszeństwa i wymierzanie kar za łamanie regulaminów; a wszystkie stoją w jaskrawym przeciwieństwie do rządów panujących w Bożym królestwie znajdującym się w nas i zmieniających serce.

W części trzeciej przyjrzymy się mocy szatana w postaci mamony, czyli pieniędzy. Jednakże moc szatana obejmuje nie tylko walutę, ale cały system ludzkiej ekonomii działający w oparciu o zasady królestwa szatana.

 

Moc Mamony

Zasadniczym filarem ludzkiej gospodarki jest prawo zakupu i sprzedaży oraz prawo własności. Nikt nic nie daje nam za darmo; za wszystko musimy zapłacić by stać się właścicielem. Nabywamy dobra za pieniądze, pracę lub na zasadzie wymiany — nie ma nic za darmo. Im więcej posiadamy, tym bezpieczniej i pewniej się czujemy.

Jest to w zupełnym przeciwieństwie do Bożej ekonomii, która operuje na zasadzie dawania za darmo: wszystko, co żyje, daje — i to gratisowo! — bez spodziewania się zapłaty.

Darmoście otrzymali, darmo rozdawajcie (Ew. Mateusza 10:8 BWP).

Jeden hojnie rozdaje, a jednak mu przybywa, drugi nad miarę skąpi, a ubożeje. Człowiek szczodry będzie bogatszy, a kto innych syci, sam też będzie nasycony. (Ks. Przysłów 11:24 25 UBG).

Biblia opisuje Bożą ekonomię jako system darmowego, hojnego dawania. Rozdając, stajemy się bogaci. W napędzanym strachem, samolubnym świecie, jest to po prostu nonsens.

W królestwie szatana im więcej bierzesz, chwytasz, gromadzisz, tym więcej posiadasz; jeśli dajesz za darmo, uszczuplasz swoje zasoby. Tylko poprzez konsumpcję, zagarnianie i zabezpieczanie dobytku można osiągnąć przewagę w tym świecie.

Mamona — system ludzkiej ekonomii — jest systemem zbudowanym na strachu, gdzie nic nie ma za darmo; wszystko się kupuje, sprzedaje i posiada na własność, i w ten sposób się dorabiamy. Ten system opiera się na arbitralnych, wymyślonych przepisach, narzuconych standardach, obowiązujących regulacjach. Żadne z nich nie jest ustalone w sposób zgodny z naturalnymi prawami projektowymi Stwórcy wszechświata, na jakich opiera się Jego królestwo.

Waluta i ceny również nie są niczym więcej niż arbitralnymi wartościami: kawałek papieru ze zdjęciem zmarłego prezydenta nie ma żadnej wartości sam w sobie. Wartość przypisuje mu rząd królestwa szatana, a ludzie muszą zaakceptować dane wartości, aby móc z nich korzystać. Własność jest równie arbitralna — jedni mogą ją posiadać, inni nie. Czy masz prawa do minerałów? Czy można ci wiercić lub szczelinować w poszukiwaniu ropy? Czy państwo może poprowadzić autostradę przez pole, którego jesteś właścicielem? Kto ma prawa do wody, prawa do wypasu i tak dalej? Wszystko to opiera się na wprowadzonych, arbitralnych przepisach.

Jest to przeciwieństwem Bożej ekonomii, w której wszystko działa zgodnie z zaprojektowanym prawem miłości — zasadą dawania. Z każdym oddechem dajemy dwutlenek węgla roślinom, a otrzymujemy od nich tlen. „Ceną” (ilością CO₂), którą przekazujemy roślinom, jest produkt metabolizmu naszego organizmu, ściśle określony przez prawa projektowe fizjologii rządzące tymi procesami. Bóg daje bez względu na nasze zasługi: „On bowiem sprawia, że jego słońce wschodzi nad złymi i nad dobrymi i deszcz zsyła na sprawiedliwych i niesprawiedliwych” (Ew. Mateusza 5:45 UBG).

Jezus wyjaśnia to jeszcze wyraźniej w przypowieści o robotnikach, zawartej w Ew. Mateusza 20:1–16. Rozważmy te nauki Jezusa. Spróbuj zastosować ten sposób w swoim biznesie, a szybko się przekonasz, że świat nie działa w oparciu o Bożą ekonomię. Robotnicy, którzy pracowali tylko jedną godzinę, otrzymali takie samo wynagrodzenie jak ci, którzy pracowali w polu cały dzień. Czy to sprawiedliwe? W królestwie szatana, z pewnością nie: otrzymujemy tyle, na ile zapracowaliśmy — nie ma nic za darmo. W królestwie Bożym ekonomia jest inna: wszystko jest za darmo.

W przypowieści o robotnikach zapłatą jest życie wieczne; jest to nagroda i jest ona dana nam wszystkim za darmo, o ile ją przyjmiemy. Polem jest planeta Ziemia, gdzie współpracujemy z Jezusem, aby zbawić ludzi. Zarówno ci, którzy pracowali cały dzień, jak i ci, którzy pracowali z Jezusem tylko jedną godzinę, otrzymują tę samą zapłatę — życie wieczne. Ci, którzy pracowali przez cały dzień, zyskali jednak o wiele więcej: przywilej pracy z Bogiem oraz głębszą znajomość Boga i Jego prawd, a przez to ich charaktery mogły się lepiej rozwinąć. Mieli okazję zacząć stosować Boże metody wcześniej w życiu, co umożliwiło im nabycie większej wprawy w pracy dla Niego. Stali się przez to bardziej dojrzali niż ci, którzy pracowali tylko godzinę. Na przykład złodziej na krzyżu zameldował się w ostatniej chwili, a mimo to otrzymał tę samą zapłatę (życie wieczne); nie miał jednak okazji spędzić swojego życia wzrastając u boku Boga.

Wedle modelu ekonomicznego świata, ta przypowieść wydaje się zupełnie niesprawiedliwa. Dlaczego? Ponieważ ludzka ekonomia nie opiera się na rzeczywistości w której panuje miłość oraz odczuwalne są naturalne błogosławieństwa płynące z dawania za darmo, ale na strachu i egoizmie, zgarnianiu jak najwięcej dla siebie, aby tylko złagodzić swój lęk. Wszystkie rządy ludzkie ustanawiają prawa kontrolujące wartość waluty i dóbr materialnych.

Ekonomia szatana, skupiająca się na kupowaniu, sprzedawaniu i gromadzeniu posiadłości, wypaczyła ewangelię łaski. Chrześcijaństwo głównego nurtu uczy, że Jezus przyszedł, aby zapłacić naszą karę za grzech — karę, bo przecież Bóg nie może przebaczyć za darmo; nasze zbawienie musi zostać kupione.

Jak zwykle, szatan tworzy dwa fałszywe i przeciwstawne sobie systemy, a następnie zachęca ludzi, aby wybrali jeden z nich i zwalczali drugi, podczas gdy żaden z nich nie ma uzasadnienia w prawdzie. Na przykład, protestanci argumentują, że sami nie możemy nabyć zbawienia, więc Jezus zapłacił cenę i wykupił nas swoją bezgrzeszną krwią. Katolicy wierzą, że nasze zbawienie można nabyć łącząc ofiarę Jezusa z naszymi dobrymi uczynkami.

W podobny sposób, w rządach ludzkich szatan również ustanawia przeciwstawne sobie systemy ekonomiczne, a następnie werbuje ludzi, aby wybrali jeden z nich, chociaż obydwa są w równym stopniu jego wynalazkami. Co gorsza, nakłania ludzi do zwalczania się nawzajem i promowania któregoś z tych systemów, a nawet ogłasza, że jeden z nich jest Boży, mimo że oba oparte są na szatańskich zasadach.

 

Fałszerstwa ludzkiej ekonomii

Dwa współczesne systemy ekonomiczne szatana, które przeciwstawia on sobie nawzajem, to kapitalizm i marksizm (socjalizm). Kapitalizm to system, w którym ludzie jako jednostki mają prawo posiadać własność — jest to system zakupu i sprzedaży dla własnego użytku. Jego głównym motywatorem jest gromadzenie bogactwa. Bez rządowych regulacji i kontroli osobistej, w tym systemie dzieje się krzywda i wyzysk, a nieliczni stają się niezwykle bogaci kosztem mas.

Marksizm uważa, że system posiadania własności nie jest dobry, toteż proponuje inne rozwiązanie, które wprowadza jeszcze większą korupcję i ma o wiele gorsze skutki niż kapitalizm. Polega ono na tym, że nikt nie posiada osobistej własności; wszystko jest własnością państwa. Marksizm, proponujący rozwiązanie problemu egoizmu i własności poprzez ograniczenie wszelkiej prywatnej własności dla dobra państwa, stworzył system, w którym państwo jest właścicielem i zwierzchnikiem wszystkiego — łącznie z ludźmi. Jest to wielkie, mocno zakorzenione kłamstwo, na które większość ludzi skłaniających się w stronę socjalizmu jest ślepa: we wszystkich społeczeństwach socjalistycznych, marksistowskich i komunistycznych państwo ma większą wartość niż ludzie. W marksizmie jednostka jest użyteczna tylko wtedy, gdy służy państwu. Nie tylko, że nie można posiadać prywatnej własności; w marksizmie ludzie stają się de facto własnością państwa. I jak wskazuje historia ludzkości, w każdym przypadku kiedy socjalizm jest przy rządach, następuje masowa eksploatacja — pozbawienie wolności, bieda, a nawet ludobójstwo — wobec własnych obywateli, i dlatego jest to jeszcze bardziej rażące wypaczenie Bożej gospodarki niż kapitalizm. Szatan ustanowił obydwa systemy i zwodniczo wprowadza konkurencję pomiędzy nimi, aby kontrolować ludzi.

Boża ekonomia to królestwo miłości i dawania za darmo — to ewangelia łaski. Biblijne metafory o płatności nie mają charakteru ekonomicznego; są obiektywnym błogosławieństwem. Jeśli dajesz nerkę, aby uratować umierające na niewydolność nerek dziecko, „płacisz wysoką cenę” — ale cena ta nie jest ceną ekonomiczną (ani wymaganą przez prawo), ani nie jest ustalana arbitralnie lub sztucznie. Jest to cena, której wymaga rzeczywisty stan rzeczy, by uratować człowieka; i jest to cena, którą miłość ofiaruje za darmo. Zarówno Bóg jak i Jezus faktycznie zapłacili cenę, ale nie była to cena ekonomiczna (ani wymagana przez prawo); była to cena, jakiej wymagał nasz grzeszny stan, by nas uzdrowić — i którą miłość dobrowolnie darowała — aby ocalić obiekt swojej miłości.

Strach i egoizm powodują, że ludzie chcą więcej pieniędzy, majątku, domów i innych posiadłości, by zapewnić sobie poczucie bezpieczeństwa. Strach wzbudza w nas zazdrość, gdy widzimy, że inni mają więcej niż my.

Szatan wznieca w nas strach przed ubóstwem, co prowadzi nas do akceptacji jego rządów i metod zabezpieczania się przed niedostatkiem, stosując przy tym jego metody — odbieranie innym przy pomocy narzuconych przepisów lub kradzieży, wyzysku i oszustw; ustanawiamy rządy, które zabierają tym, co mają, aby nikt nie miał więcej niż ktoś inny. Jednak wszystkie metody Szatana skutkują jedynie wzmożonym strachem i egoizmem, wyrządzaniem większych krzywd i głębszym podziałem społeczeństwa. Pomimo dobrych intencji, gdy stosowane są metody szatana, zawsze kończy się szkodą i krzywdą.

Ale nie jesteśmy pozostawieni sami sobie pod władzą naszego wroga. Biblia mówi odnośnie Jezusa:

I rozbroiwszy zwierzchności i władze, jawnie wystawił je na pokaz, gdy przez niego odniósł triumf nad nimi.  (Kolosan 2:15 UBG).

Ale w tym wszystkim całkowicie zwyciężamy przez tego, który nas umiłował. Jestem bowiem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani moce, ani teraźniejsze, ani przyszłe rzeczy; Ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie będzie mogło nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Jezusie Chrystusie, naszym Panu (Rzymian 8:37–39 UBG).

Najważniejszą kwestią, którą należy sobie uświadomić, jest to, że wszystkie moce szatana stosują lub wzmagają strach; a co pomaga nam pozbyć się wszelkiego strachu? Miłość! Kluczem jest miłość Boża w naszych sercach —kochać i być kochanym. Szatan chce nas odłączyć od Bożej miłości i prawdy, ale jeśli będziemy się trzymać Boga i Jego zasad, całkowicie zwyciężymy. Bez miłości natomiast — prawdziwej miłości — strach i wszystkie inne metody szatana stosowane w celu pozbycia się tego strachu zniszczą nas.

Dzięki prawdzie i miłości Bożej objawionej na krzyżu, kłamstwa szatana są zniszczone i odzyskujemy ufność wobec Boga. Następnie w ufności otwieramy przed Nim serca, a On wlewa w nie swoją miłość (zob. Rzymian 5:5). Jego doskonała miłość usuwa z serca wszelki strach.

Ufając Bogu miłości możemy czuć się bezpieczni. Wierzymy, że wszystko na Ziemi należy do Pana, toteż wszystko, co świat uznaje za swoją własność, również należy do Pana, a my jesteśmy jedynie Jego szafarzami. W tej relacji miłości i zaufania nie spuszczamy oczu z Jezusa; uwrażliwiamy serca na głos Ducha Świętego, i żyjemy by dawać, błogosławić, dzielić się miłością Bożą w słowie i czynie z innymi. Oddajemy się całkowicie w ręce Boga i powierzamy Mu swoją przyszłość. Wówczas, słowa drukowane na [amerykańskiej] walucie staną się dla nas rzeczywistością: „Mamy ufność w Bogu!”

---