Jeśli ktoś zapala lampę i zostawia ją samej sobie, to lampa w naturalny sposób daje światło.
Jakie prawo jest zawarte w tej przypowieści?

Boża prawda i miłość zawsze będą jaśniały w życiu tych, którzy je mają w sercu, rozjaśniając otaczający ich świat. A jeśli ktoś próbuje ukryć światło, wówczas przeciwdziała naturalnemu biegowi realności.

Co się stanie, jeśli jakiś większy przedmiot znajdzie się w oku? Przysłoni wzrok. Ta przypowieść uczy, że w naturalny sposób, fałsz, stronniczość, błędy i uprzedzenia upośledzają naszą zdolność osądu, pojmowania i zrozumienia realności. Im bardziej wierzymy w kłamstwa, tym bardziej stajemy się ślepi. Jeśli więc chcemy efektywnie nieść pomoc innym, musimy najpierw usunąć zniekształcenia z własnych umysłów. Jakie prawo jest tu opisane? Boże prawo projektowe, na którym ugruntowana jest realność.

Co się stanie, gdy do starego ubrania przyszyje się łatę z nowego materiału? Nowa tkanina rozerwie starą tkaninę. Dlaczego? Czy organ zarządzający kontroluje odzież i wydaje dekret, egzekwowany następnie przez agentów rządowych, którzy wyrywają większą dziurę? A może jest to prawo projektowe, na którym opiera się realność? Jest to ta sama lekcja poglądowa, której uczy przypowieść o nowym winie wlewanym do starych worków skórzanych (jeden z naszych przyjaciół napisał znakomity blog ten temat „Nowe wino w starym bukłaku”). Dobrej nowiny o Bogu – wiecznej ewangelii – nie można przyszyć do starej szaty utkanej z legalistycznej religijności, bowiem nowa prawda wymaga nowego serca.

Wewnętrznie rozdarte królestwo nie może się ostać. Z jakiego powodu? Naturalnym skutkiem wewnętrznej walki jest upadek całego systemu. Jakie prawo powoduje upadek królestwa toczącego wewnętrzną wojnę? Królestwo Boże nigdy nie osiągnie celu, jakim jest uzdrowienie serc i umysłów, jeśli będziemy używać metod świata – narzuconych praw. Dlatego nie możemy osiągnąć nabożnych celów przy pomocy ludzkich rządów. Otrzymaliśmy wezwanie do wyjścia ze świata i odłączenia się od niego (2 Koryntów 6:17).

Dlaczego każde z posianych nasion wzrasta inaczej, pomimo że wszystkie są jednakowe? Czy Bóg w swojej mocy przyczynia się do tego w jakiś sposób? Wszystkie nasiona są równie zdrowe i otrzymują tę samą ilość deszczu i światła słonecznego, ale każde upadło na inną glebę.

Co to znaczy? Każde serce ludzkie, w którym zasiane zostały ziarna prawdy, jest inne.

I znowu, z jakim prawem mamy tu do czynienia?

Dlaczego chwasty rosną na polach? Czy są zasiane, czy też pojawiają się naturalnie? Co się dzieje, gdy wyrywasz chwasty rosnące obok pszenicy? Czy nie wyrwiesz również trochę pszenicy? W kościele nienawróceni wzrastają obok nawróconych, a jeśli spróbujemy wykorzenić nienawróconych, wyciągniemy również z kościoła nawróconych, z którymi tamci są połączeni. Toteż mamy czekać do żniwa – drugiego przyjścia Chrystusa – kiedy pszenica zostanie oddzielona od kąkolu. A co decyduje o tym, do której grupy będziemy należeć? Realność! Pszenica to pszenica, a chwasty to chwasty – i każde jest oddzielane na podstawie tego, czym jest w rzeczywistości. Tak więc zbawieni to ci, których serca i umysły są w zgodzie i harmonii z Bogiem (ci, którzy zostali odrodzeni), podczas gdy zgubieni to ci, którzy nigdy nie zmienili swojego serca, pomimo tego, że wielu z nich rościło sobie prawo do zbawienia dzięki ‘zapłacie’ w postaci krwi Jezusa. O jakim prawie jest tu mowa?

Co robi ziarno gorczycy, gdy jest zasadzone w ogrodzie, podlewane i pielęgnowane? Robi to, do czego zostało stworzone: rośnie i rzuca cień wokół siebie. Ziarno gorczycy reprezentuje ewangelię, która wzrasta w sercu każdego, kto ją przyjmie, i wydaje owoce w postaci prawego charakteru. Ci, którzy pielęgnują w sobie prawy charakter, stwarzają atmosferę miłości, łaski i miłosierdzia, zapewniając innym ochronę przed palącym żarem grzechu i samolubstwa tego świata. Jakie prawo tu widzimy?

Jaką lekcję poglądową możemy wyciągnąć z zakwasu? W jaki sposób on działa? Czy Bóg musi sprawdzać, czy mąka zawiera zakwas, a jeśli tak, to używa swojej cudownej mocy, aby chleb wzrastał; a jeśli w mące nie ma zakwasu, Bóg odmawia dokonania cudu i chleb nie rośnie? Nie!

Mamy tu do czynienia z naturalnym działaniem prawa projektowego: substancje pozostają w harmonii z prawami, na których Bóg zbudował życie. Jest to królestwo Bożej realności.

Jaka jest nasza naturalna reakcja, gdy czegoś bardzo pragniemy? A kiedy pragniemy czegoś z całego serca – co wówczas robimy?
Jakie prawo jest tu opisywane? Czy musi być zastosowana jakąś zewnętrzna siła lub groźba, by zmusić nas do poszukiwania drogocennego skarbu?

Co decyduje o tym, które ryby są trzymane, a które odrzucane? Zależy, w jakim stanie są ryby – nie ma tu ławy przysięgłych, nie ma prokuratora, nie ma obrońcy, nie ma sędziego. Wszystko zależy od aktualnego stanu ryb. Tak więc w końcu czasu ludzie będą podzieleni w zależności od stanu serca: po jednej stronie będą ci, którzy przyjęli Jezusa i zostali odnowieni w miłości, a po drugiej ci, co odrzucili Jezusa i zatwardzili się w egoizmie. To jest prawo projektowe Stworzyciela, a nie kwestia karno-prawna!

Dlaczego nie to, co wchodzi do ust ale raczej to, co wychodzi z ust decyduje o czystości człowieka?

O jakie prawo tu chodzi? Czy osoba, której słowa są odrażająco nikczemne, jest uważana za nieczystą dlatego, że ktoś posłyszał co powiedziała, doniósł władzom, a to wszczęło dochodzenie sądowe, po czym orzeczenie prawne uznało ją za nieczystą?

A może to słowa i czyny ujawniają faktyczny, nieczysty stan charakteru człowieka?

Ta przypowieść ujawnia rzeczywisty stan Bożego serca i Jego postawę oraz pokazuje, jak działa miłość. Miłość szuka bez dopingu, bez zapłaty, bez liczenia kosztów. „Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (Ew. Jana 3:16). Zabłąkana owca nie musiała nic robić, by zachęcić pasterza do poszukiwań. Wprost przeciwnie: „Bóg okazuje nam swoją miłość przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rzymian 5:8). Takie same działania, jakie podejmuje Bóg w celu zbawienia nas, będą w naturalny sposób podejmowane przez każdą osobę, której serce wypełnione jest Bożą miłością. Przypowieść ta uczy realności: Bóg jest miłością, a Jego królestwo jest królestwem miłości. Żadna rozprawa prawna na sali sądowej nie jest tu potrzebna.

Co powodowało, że sługa, który był bardzo zadłużony, w końcu zginie?

Doświadczył łaskawego odpuszczenia długu, ale niestety, łaska nie zmieniła jego serca. Wyszedł i zażądał zwrotu pożyczki od kogoś, kto był mu winien zaledwie kilka groszy – do czego niewątpliwie miał prawo. Innymi słowy, bezlitosny sługa postępował zgodnie z prawem. Więc dlaczego jest zgubiony? Ponieważ zbawienie nie jest kwestią prawną, ale kwestią charakteru. I chociaż jego postępowanie było zupełnie legalne, to wciąż pozostał samolubny. Nie doznał przemiany serca pomimo udzielonej mu łaski. Jezus ponownie pokazuje, jak działa realność: królestwo Boże nie bazuje na narzuconym prawie. Ci, którzy trzymają się przepisów prawnych i nie zaznają zmiany serca, są jak ten zgubiony sługa – w zgodzie z prawem, ale śmiertelnie samolubni.

Jest to wspaniała przypowieść, całkowicie obnażająca matactwo teorii, że Boże prawo jest prawem narzuconym – że zbawienie bazowane jest na karnym (legalnym) prawie. Robotnicy, którzy przepracowali tylko jedną godzinę, otrzymali takie samo wynagrodzenie jak ci, którzy pracowali cały dzień. Co pomyśleli sobie ci, którzy pracowali przez cały dzień? Co od razu przychodzi Ci na myśl, gdy słyszysz tę opowieść? A co by było, gdybyśmy dodali, że ci, którzy pracowali przez cały dzień, byli czarni, podczas gdy ci, którzy pracowali tylko jedną godzinę, byli biali – i wszyscy otrzymali taką samą zapłatę? Czy jest to sprawiedliwe?

Jest to całkowicie niesprawiedliwe, jeśli patrzymy pod kątem narzuconego prawa, ale jeśli opieramy się na prawie projektowym Stworzyciela i rozumiemy, jak działa realność, natychmiast widzimy, że królestwo Boże jest jak najbardziej sprawiedliwe.

Zapłatą jest życie wieczne – jest to wynagrodzenie. Winnicą natomiast jest ziemia, na której pracujemy razem z Jezusem, aby zbawić ludzi. Ci, którzy pracowali przez cały dzień, zaznali zbawienia wcześniej w życiu i mieli przywilej pracować z Bogiem, a zatem mieli okazję poznać Go osobiście, cieszyć się Jego prawdami oraz rozwijać charakter i działalność zgodnie z metodami Bożymi. Stosowali Jego metody we wczesnym etapie życia i wprawili się w pracy dla Niego oraz stosowaniu Jego zasad, co oznacza, że byli bardziej dojrzali niż ci, którzy pracowali tylko przez godzinę. Łotr ukrzyżowany razem z Jezusem przyszedł ‘do winnicy’ w ostatniej chwili i otrzymał taką samą zapłatę (życie wieczne), ale w swoim życiu nie wzrastał u boku Boga. Jeśli ktoś trzyma się modelu ludzkiego prawa karnego – karnego kłamstwa – wówczas Bóg w tej przypowieść wydaje się niesprawiedliwy. Właśnie dlatego faryzeusze nienawidzili nauk Jezusa!

Jeden z synów mówi ojcu, że pójdzie pracować na jego polu, ale tego nie robi; drugi syn mówi, że nie pójdzie do pracy, a jednak idzie i pracuje.

Jaka jest w tym lekcja poglądowa? Czyny są ważniejsze niż słowa! Liczy się to, co zrobimy ze swoim życiem, a nie to, co początkowo zamierzaliśmy. Ilu jest dzisiaj ludzi zwiedzonych, ponieważ kierują się jedynie wypowiadanymi słowami, nie patrząc na czyny? Kłamstwa to słowa, ale prawda opiera się na rzeczywistym stanie rzeczy. Zatem przypowieść ta jest kolejnym przykładem, jak działają protokoły Stworzyciela: zawsze ujawniają prawdę, niezależnie od wypowiadanych słów.

Ta przypowieść ujawnia rzeczywisty stan ludzkich serc oraz jak ludzie się zachowują, gdy mają serca wypełnione egoizmem. Tacy będą zgubieni, ponieważ zatwardzili swoje serca pomimo usilnych próśb właściciela winnicy (Boga), by się nawrócili. Nie jest to sprawa prawna, nie ma procesów sądowych, ale jest to wynikiem nieprzemienionego stanu serc.

Kto został zaproszony? Wszyscy! Ale kto przyszedł? Ci, którzy według świata nie zasłużyli na to – innymi słowy, ci, którzy nie mogli sobie zapewnić ani zasłużyć na miejsce własnymi wysiłkami. Ale kto zadecydował o tym, kto przybył na ucztę?
Jaka jest w tym lekcja poglądowa? Czy jest to proces prawny polegający na zapisywaniu złych uczynków, a następnie usuwaniu tych zapisów dzięki uiszczonej swego rodzaju zapłacie? Czy też jest to proces przyjęcia zaproszenia i skorzystania z dostarczonych środków – np. weselnych strojów, reprezentujących uzdrawiającą sprawiedliwość Chrystusową? Ci bez szaty weselnej to ci, których serca zostały nieprzemienione.

Ponownie, Jezus naucza o realności, a nie o procesach prawno-legalistycznych.

Na czym polega różnica między mądrymi a głupimi pannami? Dlaczego lampy nie dają światła bez oleju? Czy dlatego, że Bóg dokonuje cudu dla tych, którzy mają olej, ale odmawia uczynienia cudu dla tych, którzy oleju nie mają? A może tak właśnie działa realność, że lampy nie świecą bez paliwa? Czy światło Bożego charakteru może świecić w życiu człowieka, który nie ma w sercu oleju Ducha Świętego? Możemy mieć Biblię (lampę) bez oleju (Ducha Świętego); ale bez oleju nie możemy posiadać światła (Bożego charakteru). Kto więc decyduje o tym, czy jest mądrą panną czy głupią – czy ma olej, czy nie? O jakim prawie jest tu mowa?

Ta przypowieść pięknie opisuje prawo wysiłku! Co się stanie, jeśli nie wykorzystujesz talentów, które posiadasz? „Jak czegoś nie używasz to zanika.” Ale jeśli się przyłożysz, zyskasz więcej zdolności i umiejętności.
Nie jest tu potrzebna ława przysięgłych, przedstawianie dowodów, sędzia wydający wyrok – taka jest rzeczywistość: jest to wynik naszych własnych wyborów.

Kto w tej przypowieści jest prawy w oczach Boga: kapłan, lewita czy Samarytanin? Co zadecydowało o tym, kto był prawy? Czy Samarytanin zachowywał szabat? Czy składał ofiary w świątyni? Czy oddawał dziesięcinę? Czy był na koszernej diecie?
Czy dostrzegasz, że liczyła się tu nie lista przepisów, ale posiadanie miłości Bożej w sercu? Jakiego rodzaju prawo w tym widzisz?

Co zostało tu ujawnione? Co decyduje o jego wiecznej przyszłości? Nie ma znaczenia, ile bogactwa ktoś nagromadzi, ponieważ bogactwo nie wyleczy serca z grzechu. Jakie prawo tu rządzi?

Sługa, który dobrze zna wolę swego pana, ale jej nie wykonuje, otrzymuje wiele batów, ale sługa, który nie zna woli swojego pana, otrzymuje zaledwie kilka batów. Czy jest to – jak twierdzą zwolennicy poglądu prawa karnego – dowód na to, że prawo Boże jest narzucone i działa tak samo jak prawo ludzkie, a Bóg wymierza grzesznikom różne kary?

Absolutnie nie! Jezus nie powiedział, że słudzy byli bici przez mistrza – powiedział tylko, że otrzymali inną ilość batów, uderzeń, bólu czy cierpienia, w zależności od tego, jak dobrze znali wolę mistrza. Jezus ponownie opisuje, jak działa realność: w zależności od tego, ile prawdy znamy i odrzucamy, doznajemy większego lub mniejszego poczucia winy spowodowanego przez grzech, wstydu, żalu i szkód w sercach i umysłach. Tak po prostu działa realność. Następny akapit pochodzi z mojej parafrazy Nowego Testamentu, „The Remedy”:

„Asystent, który rozumie Mistrza – jego zamysły, sprawę do rozparzenia i wie, jak zastosować środek zaradczy – ale nie posłucha jego instrukcji albo stosuje fałszywe środki, odbierze wiele ciosów: wyrzuty sumienia, wypaczony charakter, brak zdrowego rozsądku, zerwane relacje i ostatecznie zniszczoną duszę. Ale ten, kto nie wie o środku zaradczym ani o tym, jak go zastosować i dlatego nie dzieli się nim albo stosuje fałszywe środki, poniesie zaledwie kilka ciosów: żal, rozczarowanie i smutek.”

Podobnie jak w przypadku zabłąkanej owcy, ta przypowieść pokazuje serce Boga szukającego tego, co jest zgubione. Bóg aktywnie poszukuje swoich zagubionych dzieci, ponieważ tak właśnie działa miłość. Jaka jest różnica między zagubioną monetą, owcą i synem?

• Zagubiona moneta nie wiedziała, że została zgubiona. Właściciel szukał jej i znalazł ją – w domu.
• Zagubiona owca wiedziała, że jest zgubiona, ale nie wiedziała, jak wrócić do domu. Właściciel szukał jej, znalazł – i przyniósł do domu.
• Zagubiony syn wiedział, że jest zgubiony i znał drogę do domu; dlatego ojciec czekał, aż syn sam dokona wyboru i sam wróci do domu.

Co we wszystkich trzech przypadkach ojciec/właściciel pokazuje nam o sobie? Jakie prawo odgrywa tu rolę?

Dlaczego ojciec nic nie robił, kiedy syn znalazł się w poważnych tarapatach? Co by się stało, gdyby ojciec wciąż wysyłał mu pieniądze? Dlaczego ojciec przyjął go z powrotem, oraz na jakich zasadach i warunkach? Czy ojciec zażądał zapłaty? Czy potrzebny był prawnik, aby przekonać ojca, że syn ma prawo do powrotu? Czy w ogóle następuje tu proces sądowy, czy też jedynym wymaganiem jest zmiana serca syna? Dlaczego starszy syn był niezadowolony? Jakie wartości cenił sobie wyżej? Jakie prawo jest tu ukazane?

Prosta lekcja poglądowa na temat realności: Jeśli ktoś nie zaakceptuje prawdy kiedy jest ona przedstawiana, wówczas żadne cuda (włącznie ze wskrzeszeniem ktoś z martwych) go nie zmienią. Dowodem było to, że kiedy wkrótce potem człowiek imieniem Łazarz został z martwych wzbudzony, przywódcy religijni i tak się nie nawrócili.