Geen leerstelling het meer gedoen om mense van God af weg te keer as die leer van ‘n ewig brandende hel. Die idee dat God liefde is, maar as jy Hom nie liefhet nie, sal Hy jou vir ewig in vuur martel, het miljoene teen ons liefdevolle Skepper gedraai.
Die Anglikaanse kerk het die vorige eeu amptelik die leerstelling van ‘n ewig brandende hel verwerp. En baie evangeliese Christene het by die teoloog Edward Fudge aangesluit, wat ook ‘n ewig brandende hel verwerp het. In sy boek The Fire that Consume is hy van mening dat die vure die goddeloses verbrand en vernietig eerder as om hulle vir ewig te pynig.
Sewendedag Adventiste leer ook die uiteindelike uitwissing van die goddeloses, dat die vure net lank genoeg brand om sondaars te verteer en dan gaan hulle dood.
Het jy al ooit gesukkel met die kwessie omtrent die hel? Hoe kan ‘n God wat liefde is, ‘n plek van marteling en foltering skep vir diegene wat Hy sê Hy liefhet? Wel, die goeie nuus is dat God liefde is en dat niks in die Skrif dit weerspreek nie. Ons hoef nie die Bybel te verwerp om te glo dat God liefde is nie; trouens, reg verstaan, is die tekste oor die vertering deur vuur ‘n verstommende bevestiging van God se liefde.
DIE VERTERENDE VUUR
Die Ou Testamentiese profeet Jesaja beskryf hierdie ewige vuur:
“Die sondaars in Sion bewe, siddering het die roekelose aangegryp. Hulle sê: Wie van ons kan woon by ‘n verterende vuur, wie van ons kan woon by ‘n ewige gloed?’” (Jesaja 33:14 AFR33).
Wat word beskryf? Klink dit nie soos hel se vuur nie?
Maar die vraag wat Jesaja stel, is: Wie kan in hierdie vuur lewe? Wie sal die ewigheid in die vlamme deurbring? En die profeet gee ‘n skokkende antwoord:
“Net mense wat reg lewe en sê wat reg is, wat weier om deur bedrieëry wins te maak, wat wegbly van omkopery, wat nie luister na moordplanne nie en hulle oë toemaak vir die beplanning van misdade” (vers 15 NLV11).
Wat? Dit is die regverdiges wat vir ewig in hierdie vuur sal lewe – en nie die goddeloses nie? As dit nie vir jou sin maak nie, moenie bekommerd wees nie; toe ek hierdie gedeelte die eerste keer gelees het, het dit ook nie vir my sin gemaak nie, totdat ek die hele Bybel deursoek het, totdat die bewyse wat ek in sy bladsye ontdek het, my gevolgtrekkings gelei het.
En wat openbaar die Skrif?
- Toe God vanuit die bos met Moses gepraat het, het die bos gebrand, maar dis nie verteer nie (Eksodus 3:2-4, Handelinge 7:30-36).
- Toe God na die berg Sinai gekom het, is sy teenwoordigheid beskryf as ‘n “verterende vuur”, maar die elemente het nie gesmelt nie (Eksodus 24:17).
- Toe Salomo se tempel toegewy is, kon die priesters nie ingaan nie, want die glans van God se vurige heerlikheid was te groot, maar die tempel het nie afgebrand nie (2 Kronieke 5:14, 7:1-3).
- Voor sy val het Lucifer tussen die “vurige gesteentes” van God se teenwoordigheid gewandel (Esegiël 28:14, 16).
- God gaan sit op Sy troon en “riviere van vuur” kom voor Hom uit, maar biljoene staan sonder enige beserings in hierdie vuur (Daniël 7:9, 10).
- Voor sy kruisiging, in ‘n liggaam wat steeds aan die dood onderworpe was, was Jesus in hemelse vuur gehul, maar geen kwaad het Hom getref nie. Sy klere het nie eers verskroei nie (Matthéüs 17:2).
Hebreërs sê duidelik vir ons dat “onse God ‘n verterende vuur is” (Hebreërs 12:29). Die Hooglied van Salomo sê: “Die liefde is sterker as die dood en die liefdesdrag sterker as die doderyk. Dit brand soos ‘n brandende vuur, soos ‘n magtige vlam. Baie waters kan nie liefde blus nie; riviere kan dit nie wegspoel nie” (Hooglied 8:6, 7).
DIE GROOT MISLEIDING
Wat beteken dit? Die leuen wat Satan op ons afgedwing het, is die volgende: Die plek waarheen jy nie wil gaan nie, die plek waar jy nie wil wees nie, is die plek van ewige brandende en verterende vuur. Maar, hoe verstommend dit ook al mag lyk, daardie plek is God se teenwoordigheid! Die regverdiges sal die ewigheid deurbring in die vlamme van God se vurige teenwoordigheid. Maar die goddeloses sal in daardie selfde ewige vuur verteer word.
Wanneer Christus terugkeer, kom Hy nie om sy heerlikheid te versluier nie, maar in die volle prag van sy heilige, liefdevolle, regverdige self – helderder as die son! Riviere van brandende liefde wat uit Hom vloei, so is die aarde vol van sy heerlikheid (Jesaja 6:3). Die regverdiges sal verander word deur die lewegewende vure van Sy liefde, net soos Moses verander is nadat hy in God se teenwoordigheid was. Onthou, hy het van die berg af gekom met sy gesig wat hemelse vuur uitgestraal het. Maar Moses het nie pyn gehad nie. Hy het nie derdegraadse brandwonde gehad nie. Sy baard was nie eers geskroei nie!
Maar toe die kinders van Israel – onberouvol, steeds vol sonde en selfsug – Moses se gesig sien, het hulle teruggedeins en hom gesmeek om ‘n sluier te dra. Hulle kon nie die hemelse lig verdra nie (Eksodus 34:33-35).
Die vuur van oneindige liefde is slegs pynlik wanneer die verstand nie genees word nie; Die skuldige gewete, die onwedergebore hart wat leuens en selfsug verkies, kan nie die lig van liefde en waarheid duld nie. “Dit is die uitspraak: Lig het in die wêreld gekom, maar die mense het duisternis liefgehad in plaas van lig, omdat hulle dade boos was” (Johannes 3:19).
Dit is waarom die Bybel die goddeloses beskryf as wat vernietig word deur die glans van Christus se koms (2 Thessalonicense 2:8). Maar hoe kan dit wees? Hoe kan ‘n vuur wat nie bosse of geboue of gesigte verbrand nie, die goddeloses op die ou end verteer? Watter soort vuur doen dit?
Dit is die vuur van liefde en waarheid wat God se mense verheerlik terwyl dit die aarde van sonde reinig.
‘n Vuur wat sonde verteer? Wat is dit? Dit is nie die vuur van verbranding wat materiële stowwe verbrand nie – dinge wat van molekules gemaak is, soos ons huise, meubels en boeke – want sonde is nie van fisiese materie gemaak nie. Sonde word gemaak van idees, gedagtes, konsepte, houdings en oortuigings. In sy kern bestaan sonde uit twee elemente: leuens (Satan is die “vader van leuens”, Johannes 8:44) en selfsug. Vure van verbranding vernietig nie idees nie. Vuur wat materiële stowwe verbrand, verteer nie leuens en selfsug nie.
DIE BRANDENDE WAARHEID
So, wat vernietig ‘n leuen? Die waarheid! En wat verteer selfsug? Liefde! En die Heilige Gees is die Gees van beide waarheid en liefde. Verbasend genoeg, toe die Gees op Pinkster uitgestort is, het hulle almal twee tonge vuur oor elke persoon gesien (Hand 2:3), maar niemand is verbrand nie. Die gebou het nie afgebrand nie. Hulle klere het nie aan die brand gesteek nie. Dit was hulle harte en gedagtes wat deur daardie vuur gereinig is – die vuur van liefde en waarheid. Verdraaiings oor God is uit hulle gedagtes verwyder; afguns, twis en selfsug is uit hulle harte verbrand. Liefde het weer in hulle gevlam! Net soos belowe, is hulle gedoop met die Heilige Gees en met vuur – die vuur van liefde en waarheid (Matthéüs 3:11).
Maar as die vure die vure van waarheid en liefde is, waarom ly en sterf die goddeloses wanneer hierdie vure vrylik brand? “Hulle vergaan omdat hulle geweier het om die waarheid lief te hê en so gered te word” (2 Thessalonicense 2:10).
Wat gebeur in die gedagtes van diegene wat die waarheid verwerp en aan leuens vasklou wanneer die waarheid van God deurskyn? Hulle ly as gevolg van pyniging van die verstand, angs van die hart en lyding van die psige. En wat gebeur met diegene wie se harte gevul is met selfsug wanneer die suiwer, onverdunde liefde van God deur alles brand? “As jou vyand honger is, voed hom; as hy dors is, gee hom iets om te drink. As julle dit doen, sal julle gloeiende kole op sy hoof ophoop” (Spreuke 25:21, 22; Romeine 12:20). Wat gebeur in die gedagtes van die ongeneesdes wanneer hulle suiwer liefde en waarheid van aangesig tot aangesig ontmoet? Die verskriklike lyding wat onherstelde sonde veroorsaak.
Ons kan nooit die waarheid vermy nie. Ons kan net die dag uitstel wat ons dit hanteer. Ons kan die waarheid oor onsself, ons geskiedenis, ons karakters, ons foute hier en nou, onder God se genade, hanteer en vergifnis, genesing, herstel, wedergeboorte en uiteindelik die ewige lewe ervaar. Of ons kan die hantering van die waarheid vertraag – dit uitstel, ontken, eksternaliseer, projekteer, blameer en ander sondebok maak. Maar as ons nie nou met die waarheid te doen het nie, eendag wanneer Christus terugkeer, sal sulke mense van aangesig tot aangesig voor die uiteindelike waarheid te staan kom.
Hoe sal dit op daardie dag wees vir daardie mishandelende moeder, vir daardie seksueel afwykende vader, om in die spieël van onverdunde waarheid te kyk en hul eie self te sien soos hulle werklik is – geen selfverdraaiing, geen leuens nie – net die eenvoudige waarheid? Hoe sal dit vir so ‘n persoon wees om ten volle bewus te wees van wat hul dade aan hul kind gedoen het? Hoe sal dit wees om hierdie waarheid voor die hele heelal deur hul gedagtes te laat skroei?
Ja, daar sal verskriklike lyding in die vlamme van God se liefde wees, maar dit sal nie as ‘n uiterlike straf toegedien word nie. Daardie lyding sal nie die marteling van smeltende vlees wees nie, maar die onvermydelike marteling van die siel wat deur onherstelde sonde veroorsaak word. Net soos Moses uit God se teenwoordigheid gekom het met liefde en guns in sy hart, en tog het die mense teruggedeins en vir sy aangesig weg gekruip, so ook, wanneer Christus kom, keer Hy terug met liefde en guns, maar diegene wat gevestig is in die leuens oor God kan nie die lig van liefde en waarheid verdra nie, daarom hardloop hulle weg vir sy aangesig (Openbaring 6:15, 16).
NADAB EN ABIHU: PRENTJIE VAN DIE EINDE
Die Bybel bevestig dat die vuur van God se teenwoordigheid sonde verteer, nie materiële stowwe nie. God het ook duidelik getoon dat die “verterende vuur” wat die goddeloses vernietig, nie ‘n vuur is wat elemente verbrand nie. In Levitikus lees ons van Aäron se seuns, wat as priesters vreemde vuur voor die Here gebring het:
Die seuns van Aäron, Nadab en Abihu, het hulle wierookbakke geneem, hulle aan die brand gesteek en wierook bygevoeg, en hulle het ongemagtigde vuur voor die aangesig van die HERE geoffer, in teenstelling met sy bevel. En vuur het voor die aangesig van die HERE uitgegaan en hulle verteer, en hulle het voor die aangesig van die HERE gesterf. … Moses het Mísael en Élsafan, seuns van Aäron se oom Ussíël, ontbied en vir hulle gesê: Kom hierheen; dra jou neefs buite die kamp, weg van die voorkant van die heiligdom.” Daarom het hulle gekom en hulle, steeds in hulle rokke, buite die laer gedra, soos Moses beveel het (Levitikus 10:1-5 NIV, beklemtoning myne).
Die vuur van die Here het hulle “verteer” – maar hulle liggame was nie verkool nie en hulle rokke was nog ongeskonde.
Dit is wat op die ou end met die goddeloses gebeur. Hulle word “gepynig met brandende swael voor die teenwoordigheid van die heilige engele en van die Lam” (Openbaring 14:10). Let op, dit is in Jesus se teenwoordigheid waar hulle ly. Wat van die term “vuur en swael”? Dit kom van die Griekse woord thion en beteken die goddelike vuur – of die vuur van God se teenwoordigheid.
Uiteindelik, nadat al die goddeloses verteer is, maar hulle fisiese liggame nie vernietig is nie, soos dit met Nadab en Abihu was, wanneer net dooie liggame van die onberouvolle oorbly, dan begin die vure van verbranding – waarvan Petrus gepraat het, waarin die elemente smelt in die verskriklike hitte en alles wat oorbly verteer. Dan word die aarde herskep vry van alle sonde – ‘n nuwe aarde, die tuiste van die regverdiges (2 Petrus 3:12, 13).
Maar Openbaring sê ook vir ons:
En die rook van hulle foltering styg op vir ewig en ewig (14:11).
Rook is wat oorbly nadat iets verbrand is. Hierdie “rook” simboliseer die herinnering, die lesse wat geleer word van wat onherstelde sonde aan sondaars doen – dit pynig en vernietig. Hierdie les sal nooit deur die heelal vergeet word nie. Die regverdiges sal vir ewig onthou dat die goddeloses gely en gesterf het, nie deur God se hand nie, maar weens hulle toestand en omdat hulle geweier het om toe te laat dat God hulle genees. Die regverdiges sal vir ewig onthou dat elke persoon wat vir ewig verlore is, verlore is slegs omdat hulle verkies om nie te bestaan en in ‘n heelal van liefde en waarheid te leef nie.
Wat ‘n ongelooflike goeie nuus dat God nie die bron van lyding en dood is nie! Die Bybel is waar bewys dat dit sonde is wat die dood veroorsaak (Romeine 6:23; Jakobus 1:15; Galasiërs 6:8). Wat ‘n ongelooflike goeie nuus dat, omdat hierdie waarhede geopenbaar word en nooit vergeet sal word nie, sonde nooit weer sal ontstaan nie en God se heelal en elke geredde individu in ewige vrede, gesondheid, geluk en sekuriteit sal leef en floreer in die verterende en ewige vure van God se teenwoordigheid!