HOE JESUS, ONS PLAASVERVANGER, ONS GEES REINIG

In ons laaste blog het ons Redding En Die Reiniging Van Ons Gees ondersoek – hoe ons geheilig word in gees, verstand en liggaam (1 Thessalonicense 5:23). Ons het bespreek hoe ons gees ons lewensenergie is, ontvang van God, wat ons verkwik en motiveer om op te tree, en dat ons gees óf deur die inwonende Heilige Gees gereinig kan word óf verdorwe en besoedel kan bly deur ons verwerping van God en te kies dit wat boos is.

Ons het ook bespreek dat die Heilige Gees ons gees reinig deur te neem wat Christus bereik het en dit in ons voort te bring. Wanneer ons ons harte aan Jesus oorgee, word ons gees verenig met Syne, sy liefde dryf ons vrees uit, en ons ontvang ‘n nuwe geestelike geaardheid wat ons verkwik en ons lewens motiveer. Van Jesus ontvang ons ‘n gees van liefde, vertroue, lojaliteit, selfopoffering, vriendelikheid, barmhartigheid, sagmoedigheid en selfbeheersing.

In hierdie blog wil ons ondersoek hoe Jesus se plaasvervangende, selfopofferende dood voorsiening maak vir ons redding, vir ons verlossing, wedergeboorte en reiniging van sonde.

Laat ek beslis duidelik wees oor hierdie punt: Geen mens kan van sonde gered word sonder die plaasvervangende sondelose lewe en offerdood van Jesus nie.

Ek glo dat Jesus ‘n ware mens geword het en Homself vrywillig in ‘n posisie geplaas het wat nie natuurlik Sy eie was nie, met die doel om ons te verlos van die posisie wat natuurlik ons eie was; dit wil sê, Hy het ons plek ingeneem. Hy het homself vervang. Ons moet dit nooit ontken nie – want dit is vir ewig waar!

Die vraag is: Waarom was Jesus se dood nodig om ons te red?

OM DIE GEREGTIGHEID VAN GOD TE WORD

My siening is dat Christus se dood was om te bereik wat die apostel Paulus beskryf het:

God het hom wat geen sonde gehad het nie, vir ons sonde gemaak, sodat ons in hom die geregtigheid van God kan word (2 Korinthiërs 5:21 NIV 84, beklemtoning myne).

Volgens hierdie gedeelte was die rede vir Christus se plaasvervangende offerdood nie ‘n wetlike een nie; dit was nie om ‘n strafregtelike rede nie. Dit was nie ‘n betaling nie. Dit was ook nie om God se toorn af te keer of sy woede te paai nie, want God was nooit ons probleem nie. God was nog altyd vir ons (Romeine 8:31); God was in Jesus wat die wêreld met Homself versoen het (2 Korinthiërs 5:19). God is nie verander deur Adam se sonde nie, en sy wet het ook nie verander nie. Dit was eerder die toestand van Adam wat verander het van sondeloos, lojaal, getrou en betroubaar na sondig, dislojaal, ontrou en onbetroubaar; hy het ‘n vreesbevange en selfsugtige wese geword. Adam het nie meer ‘ n rein hart en regte gees gehad nie!

Jesus het dus ons menslike plaasvervanger geword en die mensheid wat deur Adam beskadig is, deel van Homself gemaak sodat ons die geregtigheid van God kon word, sodat die mensdom van sonde gereinig kon word en tot sy volmaakte ideaal herstel kon word.

Maar waarom was Christus se plaasvervangende dood nodig vir ons om regverdig te word? Waarom was Christus se dood nodig om mense van sonde te red? Hoe het Christus se vrywillige en plaasvervangende offer die geregtigheid van God in die mensdom bereik?

Immers, as God liefde is en Hy het die wêreld so lief dat Hy sy Seun gestuur het (Joh 3:16), as God barmhartig is – vol barmhartigheid (Deuteronomium 4:31), vryelik vergewe (Jesaja 55:7), en nie ‘n rekord hou van ons oortredings nie (1 Korinthiërs 13:5) – waarom kon Hy ons dan nie net direk vergewe sonder die dood van Jesus nie?

Eerstens, God het ons heeltemal vergewe! Dit was sy liefde en vergifnis wat sy Seun gestuur het om te doen wat nodig was om ons te red.

Maar God se vergifnis, vrylik uit sy liefdevolle hart geskenk, verwyder nie sondigheid van ons nie! En verlossing is iets meer as vergifnis – dit is genesing! Verlossing vereis dat sondigheid, vrees en selfsug in ons vervang word met sondeloosheid, liefde en vertroue, wat geregtigheid, reinheid en heiligheid tot gevolg het.

Dus, soos Johannes die Doper gesê het, is Jesus “die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem” (Johannes 1:29 NIV 84, beklemtoning myne). Jesus het gekom om sonde weg te neem, om die dood te vernietig (2 Timoteus 1:10) en die oorsaak van die dood (Hebreërs 2:14) en sodoende hierdie skepping te genees. En die vrees en selfsug, wat die korrupte, elementêre aspek is van sonde wat ons gees (harte) en siele (gedagtes) besmet, bevlek, besoedel en laat verval, moet skoongemaak, weggeneem, vernietig, uitgeskakel en gereinig word uit die mensdom.

Jesus moes die waarheid voorsien om ons gedagtes te bevry van die leuens van Satan – om ons te oortuig (morele invloed) om op Hom te vertrou – maar Hy moes ook, om die menslike spesie wat in Eden geskep is, te red, ‘n gereinigde, gesuiwerde, hernude en vervolmaakte menslike gees (lewe, hart, motiveringsenergie) voorsien wat ons ontvang deur ons vertroue in Hom.

Toe Adam gesondig het, het hy homself verdorwe en sy lewe met sonde besmet. Sy gees (lewe, hart, motiveringsenergie) het besmet geraak met vrees en selfsug; sy energieke motiewe tot aksie was nie meer liefdesgedrewe onbaatsugtigheid nie, maar was vreesgedrewe selfsug, die oorlewing-van-die-sterkste instink.

En elke mens is ‘n afstammeling, uitgroeisel, verlenging van dieselfde lewe (gees)!

Ons word almal gebore besmet met sondigheid, met vrees en selfsug, met onheiligheid (Psalm 51:5). Om ons van hierdie terminale sondige toestand te red, moes Jesus nie net ons vertroue in God herstel deur ‘n openbaring van waarheid nie, maar Hy moes ook die sondigheid (vrees en selfsug) van die mensdom skoonmaak, reinig, verwyder, uitroei, vernietig.

En om dit te doen, moes Jesus deel word van die mensheid, van die einste lewe (gees) wat aan Adam in Eden gegee is, wat Adam verdorwe het en om daardie lewe te suiwer.

DIE MENSDOM AS ‘N GESIN

God kan nuwe spesies skep wanneer Hy wil.

Nadat Adam gesondig het, was God vry om ‘n bietjie grond bymekaar te maak, ‘n nuwe liggaam te vorm, die asem van lewe in daardie liggaam te blaas en ‘n nuwe sondelose mens te skep – maar so ‘n wese sou nie deel wees van die skepping wat Hy in Eden gemaak het nie. Dit sou nie met Adam en Eva verband gehou het nie. Dit sou ‘n nuwe, soortgelyke, maar afsonderlike skepping gewees het. Die skep van ‘n splinternuwe mens sou nie Adam, Eva en hul nageslag van hul terminale sondetoestand red nie; dit sou nie die skepping red wat God in Eden gemaak het nie. Dit sou nie die lewe wat aan Adam gegee is, reinig nie.

Toe God Adam gemaak het, het Hy die asem van die lewe in hom geblaas – of lewensenergie – en elke ander mens het lewe ontvang uit dieselfde asem van lewe wat aan Adam gegee is. Eva is nie uit stof gevorm nie, en sy het nie haar eie lewensasem ontvang nie. In plaas daarvan, is sy gevorm uit die lewende weefsel van Adam se liggaam, weefsel wat reeds lewendig was – ‘n verlengstuk van dieselfde asem van lewe (lewensenergie) wat God in Adam ingeblaas het.

Die Griekse (pneuma) en Hebreeuse (ruwach) woorde vir “asem” is dieselfde woorde wat as “gees” vertaal word. Die lewegewende energie van God is aan Adam gegee, suiwer, heilig, onbesmet, met die weerklank, gewaarwording, kwaliteit, karakter en motivering om lief te hê. Die asem, die gees, is die interne motiveringsenergie wat ons almal besiel en verkwik. Adam het in Eden lewend geword met ‘n gees van reinheid, heiligheid en liefde. Sy natuurlike begeertes en beweegredes was volkome in harmonie met God en die hemel. En Adam was in staat om, in sy eie Godgegewe menslike krag en vermoë, nee te sê vir versoeking en, in sy ongevalle toestand, ‘n volwasse, heilige en regverdige karakter te ontwikkel en sodoende sy gees in ewige reinheid en lojaliteit aan God te vestig.

Adam en Eva was veronderstel om ‘n volwasse en heilige karakter by die Boom van Kennis van Goed en Kwaad te ontwikkel. Dit was by daardie boom waar hulle hulle godgegewe vermoëns moes gebruik om self te dink, te redeneer en te kies. By daardie boom moes hulle kies om óf deur ondervinding, liefde, vertroue, lojaliteit, getrouheid en geregtigheid te leer ken, en sodoende hulleself in heiligheid te versterk en ‘n suiwer gees, ‘n sondelose lewe te behou, óf hulle sou kies om Satan se leuens te glo en vertroue met God te verbreek en daardeur te ken in ondervinding, in hul wese, vrees, selfsug, wantroue, skuld, skaamte en boosheid – en sodoende hulle geeste, hulle lewens, die asem van die lewe waarmee God hulle besiel en aan hulle gegee het, te bederf.

Omdat God Adam en Eva voortplantingsvermoëns gegee het, word dieselfde “lewe” wat in Adam ingeblaas is, met elke mens gedeel. Ons is verlengstukke van Adam, en die hartseer werklikheid is dat Adam die kwaliteit van daardie lewensenergie verander het. Sy sonde het die motiveringsenergie verander van suiwer liefde na ‘n lewe wat besmet is met vrees en selfsug, en ons word almal gebore met hierdie motiveringsdryfkrag van vrees en selfsug, met die gees van vrees. En so ‘n gees (lewe) is nie in harmonie met God en die hemel nie. Vrees veroorsaak selfsug, wat die teenoorgestelde van liefde is; dit is nie in harmonie met God en sy plan vir die lewe nie en lei tot verderf en dood (Romeine 6:23; Jakobus 1:15; Galasiërs 6:8).

JESUS EN DIE MENSDOM

So, wat was nodig om die mensdom van hierdie terminale sondetoestand te red?

‘n Mens wat deel is van Adam, deel van hierdie skepping, ‘n mens wat deel het aan dieselfde lewe, dieselfde gees of lewensenergie, wat in Adam in Eden ingeblaas is, daardie lewe wat nou besmet is met vrees en selfsug, en wat dan die besoedeling oorwin en uitroei en daardie lewe suiwer en daardeur die terminale toestand vernietig, die suiwering van die vrees en selfsug, en die herstel van God se volmaakte, suiwer, onbesmette liefde terug in hierdie menslike skepping, deur die gees te vervolmaak/reinig – die lewe wat aan Adam gegee is en deur ons almal gedeel word.

Jesus het dus as die tweede Adam gekom en deel geneem aan dieselfde lewe wat aan Adam gegee is en deur Dawid oorgedra is (Romeine 1:3; Hebreërs 2:14). Hy het sy menslike lewe deur sy moeder Maria ontvang – ‘n mensheid, lewe, wat deur sonde beskadig is, besmet is met vrees en selfsug, en terminaal is as gevolg van Adam se val (Galasiërs 4:4). Jesus se menslike geslag deur Maria is hoe Hy in elke opsig versoek kon word net soos ons (Hebreërs 4:15), en ons word versoek deur ons eie bose begeertes (Jakobus 1:14). Jesus se mensheid, lewe, wat van Adam ontvang is, was in staat om Hom met vrees en selfsug te versoek, wat in Getsemane geopenbaar is toe Hy verskriklike menslike emosies en angs ervaar het wat Hom in die versoeking gebring het om in eiebelang op te tree en nie na die kruis te gaan nie.

Maar omdat die Heilige Gees die Vader van Jesus se mensheid is (Matteus 1:18-20), is Jesus ook gebore en versterk met, ‘n suiwer, onbesmette geestelike lewensenergie. As ‘n ware mens, wat deel gehad het aan die lewe wat van Adam oorgedra is en die lewe wat deur die Heilige Gees gegee is, was Jesus in staat om versoeking die hoof te bied en slegs sy menslike vermoëns te gebruik om nee te sê vir elke versoeking wat voortspruit uit die infeksie in die menslike gees (lewe) wat hy van Adam ontvang het en ja vir God en ‘n heilige, suiwer lewe te leef (Hebreërs 4:15) in harmonie met die Heilige Gees. (Ons ontvang dieselfde vermoë om te kies om in harmonie met God te leef tydens bekering wanneer ons wedergebore word met ‘n nuwe hart en regte gees – wanneer ons die nuwe lewe/gees ontvang – deur die inwonende Heilige Gees.)

En aan die kruis het Jesus slegs die suiwer lewe, die suiwer energie van liefde, wat Hy van die Heilige Gees ontvang het, gekies en sodoende die doodsveroorsakende infeksie, die onrein verderflike eienskap, karakter, neiging, motivering van vrees en selfsug vernietig wat die lewensenergie wat in Adam ingeblaas is, besoedel het (2 Timoteus 1:10). By die kruis het Jesus die vleeslike terminale sonde natuur vernietig en in ‘n gereinigde mensheid opgestaan en die nuwe hoof van die mensdom geword (Hebreërs 5:9), en Hy staan nou in God se teenwoordigheid, nie net in sy pre-menswording posisie as die Seun van God nie, maar ook as die verteenwoordigende hoof van die mensdom – Jesus, ‘n ware mens, sondeloos en volmaak. Hy staan in die hemelse raad as Adam se plaasvervanger en vervul die rol wat God oorspronklik vir Adam ontwerp het.

Nou kan elkeen van ons deur geloof dieselfde suiwer, goddelike lewegewende energie (gees-lewe) ontvang deur die inwonende Heilige Gees, wat neem wat Christus bereik het en dit in ons weergee en ons verkwik met ‘n wedergebore nuwe gees. Christus is die wingerdstok en ons is die lote (Joh. 15:5), wie, deur geloof in Christus oorgeplant word en die nuwe verkwikkende gees (lewe) van Hom ontvang deur die inwonende Heilige Gees. Ons sterf die ou gees van vrees en selfsug af en leef ‘n nuwe lewe met ‘n nuwe gees van liefde en vertroue. Soos Paulus geskryf het,

Die liefde van Christus dryf ons, omdat ons tot dié insig gekom het dat, indien Een vir almal gesterf het, almal dan gesterf het; en Hy het ter wille van almal gesterf, sodat dié wat leef, nie meer vir hulleself sal leef nie (nie meer ‘n lewe van selfsugtigheid leef nie), maar vir Hom wat ter wille van hulle gesterf het en opgewek is (2 Korinthiërs 5:14, 15 AFR20, beklemtoning myne).

Ons, met ons nuwe lewe, ons nuwe gees, ons nuwe gesuiwerde geestelike energie word gemotiveer, aangespoor, gedryf met nuwe begeertes, houdings en prioriteite sodat ons letterlik deelgenote van die goddelike natuur word (2 Petrus 1:4). Soos ons gees, ons interne lewensenergie, ons motiewe, dryfvere, begeertes nou van Jesus kom en nie meer kom van wat ons van Adam geërf het nie, groei ons daagliks in godsaligheid en, ten spyte van voortdurende versoekings van ons ou gewoontes en gekondisioneerde reaksies, is ons hernude wedergebore gees nie meer gevange in vrees en selfsug nie. Soos Paulus geskryf het,

Want God het ons nie ‘n gees van vreesagtigheid gegee nie, maar van krag en liefde en selfbeheersing [wat ons deur geloof/vertroue van Jesus ontvang] (2 Timoteus 1:7 AFR33).

Ons verander letterlik van ‘n lewe, ‘n gees, van vrees en selfsug na ‘n lewe, ‘n gees, van liefde en vertroue deur die inwonende Heilige Gees.

En dit is slegs moontlik omdat Jesus, as ons menslike plaasvervanger, die mensheid wat deur Adam met vrees en selfsug besmet is, aangeneem het en daardie lewe gereinig het. Jesus het die waarheid geopenbaar om ons te oortuig om te vertrou, en Hy voorsien ons van ‘n nuwe gees, ‘n nuwe lewe, sondeloos en rein.

Dankie, Jesus!

Daarom moedig ek jou aan, as jy dit nog nie gedoen het nie, om jou hart oop te maak en Jesus in te nooi, om te vra vir die reiniging en wassing deur die Heilige Gees om jou gees te reinig, om jou te vernuwe met nuwe begeertes en motiewe, om jou te verkwik met liefde vir God en jou medemens, om deel te hê aan die goddelike natuur, ‘n nuwe, gereinigde, Christelike gees van liefde en vertroue!