Oor die jare heen het ek gehoor hoe talle pastore en leraars die plae wat oor Egipte geval het, vergelyk met die sewe laaste plae wat in Openbaring 15 beskryf word. Tipies word hierdie vergelyking gemaak om die prentjie te skep van ‘n onverdraagsame, ernstige, outoritêre god wat sy mag gebruik om mense te straf en te pynig weens hul goddeloosheid en ongehoorsaamheid. Die boodskap vir diegene wat hierdie beskouing inneem, is vrees – vrees vir hierdie valse god, vrees vir die toekoms, vrees vir die plae en vrees vir die merk van die dier. Maar al hierdie vreesinduserende, terroriserende boodskappe is gebaseer op ‘n leuen – dat hierdie plae eintlik manifestasies is van God wat krag gebruik om te straf en dat hulle vergelykbaar is. Hulle is nie!

Die interpretasie wat ‘n mens aan hierdie Bybelgebeure gee, hang alles af van die manier waarop jy verstaan hoe God se wet funksioneer. As ‘n mens die leuen glo dat God se wette funksioneel nie anders is as die tipe wette wat sondige mense uitvaardig nie, opgemaakte reëls wat eksterne wetlike toesig vereis en wat die oplegging van sogenaamde “regverdige” strawwe vereis, dan lees ‘n mens hierdie twee gebeure as God wat Sy krag gebruik om straf vir sonde op te lê en die twee vermeng om ‘n valse god te skep wat soos Satan lyk in karakter.

Maar wanneer ons terugkeer na die aanbidding van die Skepper, wie se wette ontwerpwette is, die protokolle waarop die werklikheid gebou is om op te werk, soos die wette van gesondheid, fisika en die morele wette, soos die wet van aanbidding – deur te aanskou word ons verander – en die wette van liefde, waarheid, vryheid, en meer, dan besef ‘n mens dat God terapeuties optree. Sy “oordele” is die akkurate diagnostiese oordele van wat verkeerd is en die terapeutiese uitsprake van wat nodig is om genesing te bring wanneer genesing moontlik is.

Die twee gebeure (die plae van Egipte en die toekomstige sewe laaste plae) is soortgelyk net in die sin dat dit manifestasies is van God se keuses, optrede en ingrypings, wat God se “oordele” genoem word – wat God oordeel of bepaal die beste aksie vir Hom is om op daardie tydstip te neem. Hulle is soortgelyk net deurdat die mense wat dit ervaar, angs as gevolg daarvan ervaar.

Maar hierdie twee gebeure verskil in God se gebruik van mag en die doel van elke gebeurtenis omdat die omstandighede en toestande van die mense verskillend is en wat God kan bereik ook verskil.

Die tien plae in Egipte het plaasgevind toe God geoordeel het dat dit tyd was om Sy krag terapeuties te gebruik om die gode van Egipte as vals te ontbloot om beide Hebreërs en Egiptenare tot geloof in Hom te wen en die gelowiges uit Egipte te lei om Israel te vestig as ‘n nasie deur wie die Messias gebore sou word en wat die bewaarplek en beskermer van die Skrif sou wees. Daarom het God mag in Egipte gebruik om bewyse te lewer dat Hy die enigste ware God was en dat die gode van Egipte vals was. As gevolg hiervan is nie net die Hebreërs vrygelaat nie, maar ‘n gemengde menigte nie-Hebreërs het hulle tot Jahweh-aanbidding bekeer en ook Egipte verlaat om by die gelowiges aan te sluit om God se doel te vervul om die hele wêreld te red deur die komende Messias; dit het Bithiah, Moses se aanneem-Egiptiese moeder, ingesluit (1 Kronieke 4:18).

God se gebruik van krag in Eksodus is nie gedoen om sonde te straf nie; dit is gedoen om sonde en leuens deur die openbaring van die waarheid bloot te lê en daardeur die mense te wen om op Hom te vertrou. God se gebruik van mag in Egipte was dus reddend, genesend en terapeuties – nie straf nie. Soos God gesê het,

Ek het dit gedoen sodat julle kan weet dat Ek die HERE julle God is (Deuteronómium 29:6 NLV 84).

Selfs in die logika van diegene wat vashou aan die valse strafregtelike model van verlossing, moet die straf vir sonde na die oordeel kom – en God se “wetlike oordeel” in hul model is ‘n toekomstige gebeurtenis. Selfs binne die wetlike model kan die Egiptiese plae dus nie ‘n straf vir sonde wees nie. Verder is die straf vir sonde wat God vir Adam en Eva in Eden gesê het, die dood, nie plae nie. Hierdie plae is dus weer eens nie ‘ n straf wat God vir ongehoorsaamheid toegedien het nie. Dit is God se terapeutiese optrede om die valsheid van die Egiptiese gode te openbaar en die verbond te vervul wat aan Adam gegee is (Genesis 3:15) en aan Abraham, Isak en Jakob herhaal is.

DIE SEWE LAASTE PLAE

Die sewe plae aan die einde van die tyd word God se toorn genoem wat sonder vermenging uitgestort is (Openbaring 14:10; 15:1, 7; 16:1). En God se toorn vind plaas wanneer Hy oordeel dat geen gebruik van Sy krag (wat ‘n manifestasie van genade is) meer enigiemand sal red nie, dat elke mens verseël is óf in lojaliteit aan Hom óf rebellie teen Hom; daar is niks meer wat God kan doen om die verlorenes te red nie, daarom hou Hy op met Sy gebruik van mag. God se toorn word breedvoerig deur Paulus in Romeine 1:18-32 beskryf as Sy oorgee en laat gaan van mense om te maai wat hulle gekies het (verse 24, 26, 28). Dit is die teenoorgestelde van die toorn van Satan, die toorn wat ons skepsele gebruik – ons gebruik mag om skade aan te rig. (Sien my blog God se toorn teenoor Satan se toorn – Wat is die verskil?)

Wanneer ‘n mens die wette van die lewe, die wette van gesondheid, oortree, is eksterne krag nie nodig om skade te berokken nie; In plaas daarvan is eksterne krag nodig om die skade wat die wetsoortreding veroorsaak het, te voorkom en te genees. Dit is hoe God se ontwerpwette werk! Die sondaar beseer homself, verhard sy eie hart, verderf sy eie karakter en sny homself af van God, wat die bron van lewe is. Maar God gryp in barmhartigheid, in genade, in met Sy krag om die vernietiging wat sonde meebring, in toom te hou. Hy het ingegryp deur Sy Seun te stuur om te oorwin en ons te red omdat ons onsself nie kon red nie. Boonop het God deur die hele menslike geskiedenis Sy krag gebruik om die owerhede en magte van die duisternis in toom te hou om mense elke geleentheid te gee om deel te hê aan verlossing in Jesus.

Maar wanneer God ophou om mag te gebruik, ophou om die vernietiging wat uit sonde kom, terug te hou of in toom te hou, dan kom vernietiging. Onbeheerste sondaars veroorsaak self die chaos wanneer Sy teenwoordigheid nie meer in hulle harte werk nie. Dit is die magte van die bose wat die vernietiging veroorsaak. Dit is die straf van sonde – die straf wat sonde self veroorsaak en bring wanneer God ons nie meer daarteen beskerm nie. Soos Paulus geskryf het,

Wie saai om sy sondige natuur te behaag, sal uit daardie natuur vernietiging maai (Galasiërs 6:8 NLV 84).

En soos Jakobus geskryf het,

…en as die sonde tot volle ontwikkeling gekom het, bring dit die dood voort (Jakobus 1:15 AFR’33’53).

Die sewe laaste plae is God se stapsgewyse onttrekking van Sy teenwoordigheid en krag van die aarde af terwyl mense hulle harte en gedagtes permanent teen Hom verhard en Satan meer vryheid gegee word (God laat hom los) en meer beheer kry oor beide mense en die elemente om op te tree – baie soos ons sien in die boek Job toe God Sy beskermende hand verwyder het en Satan begin vernietig het.

Een van die stigters van die Sewendedag Adventiste Kerk beskryf die toekomstige plae as oordele van God wat kom as die uitwerking van die ontwerpwette wat die Skepper gebou het om op te werk, presies soos ek pas beskryf het:

“Ek is gewys dat die oordele van God nie direk van die Here oor hulle sou uitkom nie , maar op hierdie manier;

“Hulle plaas hulleself buite Sy beskerming. Hy waarsku, korrigeer, berispe en wys die enigste pad van veiligheid uit; as diegene wat die voorwerpe van Sy spesiale sorg was, na herhaalde waarskuwings hul eie pad sal volg, onafhanklik van die Gees van God, as hulle hul eie weg kies, dan gee Hy nie Sy engele die opdrag om Satan se besliste aanvalle op hulle te voorkom nie.

“Dit is Satan se krag wat op see en op land aan die werk is, wat rampspoed en benoudheid bring en menigtes wegvee om seker te maak van sy prooi, en storm en onweer op see en land sal voorkom, want Satan het in groot toorn neergedaal. Hy is aan die werk. Hy weet sy tyd is kort en hy is nie meer ingeperk nie; ons sal al meer verskriklike manifestasies van sy groot mag sien as waarvan ons ooit gedroom het” (E.G. White, Manuscript Release, vol. 14, bl. 3, beklemtoning myne).

“Satan het die geheime van die natuur bestudeer, en hy gebruik al sy krag om die elemente te beheer sover God dit toelaat. Dit is God wat Sy skepsele teen die vernietiger beskerm. Maar die Christelike wêreld het minagting vir Sy wet getoon, en die Here sal doen wat Hy verklaar het dat Hy sou – Sy beskermende sorg verwyder van diegene wat teen Sy wet in opstand kom en ander dwing om dieselfde te doen. Satan het beheer oor almal wat God nie spesiaal bewaar nie. Hy sal party begunstig en voorspoedig maak om sy eie planne te bevorder; en hy sal moeilikheid oor ander bring en mense laat glo dat dit God is wat hulle teister.

“Terwyl Satan verskyn as ‘n groot geneesheer wat al hulle siektes kan genees, sal hy siekte en rampspoed bring totdat bevolkte stede tot verwoesting gereduseer word. In ongelukke op see en land, in groot brande, in hewige tornado’s en haelstorms, in orkane, vloede, siklone, vloedgolwe en aardbewings, in duisend vorme, oefen Satan sy mag uit. Hy vee die rypwordende oes weg, en hongersnood en benoudheid volg. Hy gee die lug ‘n dodelike smet, en duisende vergaan” (E.G. White, From Here to Forever, bl. 360, beklemtoning myne).

VERWERP DIE LEUENS EN VERDRAAIINGS

Ongelukkig leer diegene wat kies om vas te hou aan die opgelegde wetsbeskouing valslik dat hierdie twee plaaggebeure voorbeelde is van God wat krag gebruik om straf op te lê, dat God die bron van pyn, lyding en dood is. Hulle steun dus die leuen dat God die een is teen wie ons beskerm moet word, en stel Hom sodoende verkeerd voor en belemmer die verlossingsplan.

Daarom nooi ek jou uit om die opgelegde wetsleuens te verwerp, om terug te keer na die aanbidding van God as Skepper, wie se wette die protokolle is wat Hy gebou het waarop lewe en gesondheid bestaan en werk, om Hom te aanbid wat die bron van lewe is, die fontein van genesing, die hulpbron van herstel, die vriend en Verlosser van sondaars wat almal wat Hom vertrou, sal verlos en red. Ons het niks om van God te vrees nie – ons het alles om te vrees vir onverwyderde sonde wat in ons eie harte en gedagtes bly werk.

Jesus kom binnekort, en almal wat Hom vertrou, sal in hulle harte en gedagtes verseël word om een met Hom te wees, en Hy sal Sy engele stuur om oor hulle te waak.

Die goddeloses sal ontvang wat hulle vryelik gekies het en waarop hulle aangedring het – vryheid van God – en hulle sal die verskriklike verwoesting maai wat dit meebring. Maar die regverdiges ontvang ook wat hulle vryelik gekies het: eenheid met God deur Jesus Christus!

Net soos die antieke Israeliete, wat die tien plae beleef het, die vyande van die goeie in die gesig gestaar het toe hulle die Beloofde Land binnegegaan het, so sal ons ook, wanneer ons die hemelse beloofde land nader, gekonfronteer word met vyande wat bedoel is om ons bang te maak, maar ons moet onthou wat God vir die Israeliete gesê het, want dit is selfs meer van toepassing op ons vandag:

Wees sterk en moedig. Moenie bang of verskrik wees oor hulle nie, want die HERE jou God gaan saam met jou; hy sal jou nooit verlaat of versaak nie (Deuteronómium 31:6 NLV 84).

Soos die skrywer van Hebreërs bevestig,

God het gesê, “Ek sal jou nooit verlaat nie; Ek sal julle nooit versaak nie” (13:5 NLV 84).

Plaas jou volle vertroue in ons Skepper God soos Jesus Hom geopenbaar het en maak nie saak wat hierdie wêreld na jou toe gooi nie, jy sal dit nooit alleen in die gesig staar nie!