„I zdumiewano się Jego nauką, bo uczył jako ten, który ma władzę [ogromny autorytet (SŻ)], a nie tak jak uczeni w Piśmie”(Ew. Marka 1:22 UBG).
Skąd wziął się ten „ogromny autorytet” Jezusa?
Czy Jezus posługiwał się autorytetem Sanhedrynu – autorytetem organizacji kościelnej? Czy miał poparcie i aprobatę zorganizowanego systemu religijnego i jego przywódców? Oczywiście, że nie! Jak więc Jego nauki mogły posiadać autorytet, jeśli autoryzowana instytucja kościelna (ustanowiona i błogosławiona przez Boga) nie uznawała, akceptowała czy popierała Go? Jak mógł nauczać jako ktoś, kto ma autorytet, jeśli zorganizowane i ‘zatwierdzone’ przywództwo aktywnie głosiło, że naucza herezji? (zob. Ew. Łukasza 5:21; Ew. Jana 7:46‑49).
Czy Jezus był jedynym nabożnym człowiekiem w historii, który nie miał ‘autorytetu’ nadanego Mu przez przywództwo zorganizowanego kościoła i spotkał się z formalną opozycją? Niestety, nie. W rzeczywistości, (jak wykazuje historia), przywódcy religijni na przestrzeni wieków typowo stawiali lojalność wobec instytucji i jej dogmatów ponad prawdę pochodzącą od Boga. W czasach Starego Testamentu kapłani Izraela częstokroć sprzeciwiali się Bożej prawdzie (zob. Jeremiasz 5:31; Ozeasz 6:9); Jezus i apostołowie doznali podobnego sprzeciwu kapłanów i zarządców świątyni, a ‘autorytet’ rzymskiej instytucji kościelnej ostro występował przeciwko Reformatorom w późniejszych stuleciach.
Co dzieje się natomiast w naszych czasach? Czy ci, którzy szerzą Bożą prawdę na czas obecny, nie są aktywnie potępiani przez przywództwo kościelne – ‘autorytet’ urzędu kościelnego?
Czy istnieje różnica między autorytetem zorganizowanego kościoła a „ogromnym autorytetem” nauk Jezusa? Czy wierni Bogu dzisiaj, chociaż z tym samym autorytetem, jakim dysponował Jezus, mogą się łatwo znaleźć pod ostrzałem „autorytetu” organizacji kościelnej?
Jaka jest różnica pomiędzy tymi dwoma rodzajami autorytetu? (Rzucam ci wyzwanie, abyś na to teraz odpowiedział.)
Czy Jezus nauczał z autorytetem nadanym Mu przez państwo? Czy miał poparcie ze strony rządu? Piłat przemawiał z autorytetem władcy Rzymu, a Mateusz (Lewi) miał autorytet Rzymu w kwestiach podatkowych. Ale czy Jezus nauczał z pozycji autorytetu państwowego? Oczywiście, że nie. Więc na czym opierał się Jego autorytet? I czy apostołowie nie przemawiali z tym samym autorytetem po wniebowstąpieniu Jezusa? Czy nie wzbudziło to takiego samego sprzeciwu ze strony władz państwowych?
Czym różnią się te dwa rodzaje autorytetu?
Czy Jezus zdobył autorytet dzięki akademickim osiągnięciom albo miał poparcie, uznanie i dyplomy z placówek teologicznych, stopnie naukowe z wyższych szkół i uniwersytetów? Czy apostołowie, po wniebowstąpieniu Jezusa, nie przemawiali z tym samym autorytetem i ostatecznie nie spotkali się z tą samą dezaprobatą ze strony przeciwstawiających się im autorytetów teologicznych i akademickich?
Jaka jest różnica pomiędzy tymi dwoma rodzajami autorytetu?
Autorytet ciemnego świata
Popatrzmy na głosy autorytetów przemawiających w dzisiejszym świecie – autorytet władz kościelnych czy państwowych, autorytety akademickie i zawodowe – na czym opiera się ich autorytet?
Z pewnością pamiętasz niedawny globalny ‘kryzys’ w dziedzinie zdrowia, gdzie podniosły się głosy różnych autorytetów, wysuwające wszelkiego rodzaju roszczenia, żądające wszelkiego rodzaju posłuszeństwa i obiecujące wszelkiego rodzaju rezultaty: na czym opierał się ich autorytet, i czy odniosły one sukces? Czy owe autorytety dotrzymały obietnic? Dlaczego nie? Czy nie ujawnia to różnicy pomiędzy autorytetami świata a autorytetem Boga i Jego królestwa?
W końcu, moi bracia, umacniajcie się w Panu i w potędze jego mocy. Przywdziejcie pełną zbroję Bożą, abyście mogli się ostać wobec zasadzek diabła. Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, ale przeciw zwierzchnościom, przeciw władzom [autorytetom], przeciw rządcom ciemności tego świata, przeciw duchowemu złu na wyżynach niebieskich. (Efezjan 6:10‑12 UBG).
Istnieją różne źródła autorytetu, a jedną z zasadzek diabła jest skłonienie ludzi do poddania się autorytetom naszego mrocznego świata – metodom, motywom i zasadom narzuconego prawa, przymusu, i opiniom ‘ekspertów’ – zamiast trzymać się autorytetu Bożego. Wielu ludzi dzisiaj jest tak samo zdezorientowanych co do ‘autorytetów’, jak ludzie w czasach ziemskiej wędrówki Jezusa.
Ludzie w czasach Jezusa dziwili się, jak mógł nauczać z taką mądrością, skoro nigdy nie uczęszczał na ich uniwersytety i nie zdobył stopnia naukowego, nie miał żadnego poparcia ze strony władz kościelnych ani piastował żadnego ważnego urzędu.
Ci, którzy wierzą w prawość świeckich władz, będą argumentować, że autorytet Boży opera się na potędze i mocy; że autorytet Jezusa pochodzi z Jego boskiej mocy i że opiera się na mocy Jego urzędu jako Króla królów i Pana panów. Jednakże, chociaż prawdą jest, że Jezus jest w pełni Bogiem i że jest Królem królów i Panem panów, to Jego „ogromny autorytet” nie pochodzi z tego urzędu. Pomimo, że ludzie nie uznali Go za Boga ani za Króla królów, to jednak uznali, że przemawiał z autorytetem.
Skąd więc pochodzi autorytet, którym dysponował Jezus? Jest to autorytet, którego nigdy nie posiądzie szatan, a zatem ów Boży wróg robi wszystko, abyś się o tym nie dowiedział i nie zaczął używać tego autorytetu.
Szatan i jego zwolennicy mogą dysponować autorytetem urzędu organizacyjnego – czy to kościoła czy rządu, i mogą dysponować autorytetem stanowiska, władzy i stopnia akademickiego, rekomendacji albo dyplomu – ale nigdy nie mogą dysponować autorytetem prawdy, ponieważ prawda na każdym kroku ujawnia ich fałsz i kłamstwa, i skierowuje ludzi do Boga.
Szatan i jego zwolennicy również nie mogą dysponować autorytetem Bożych praw projektowych – rzeczywistości – ponieważ jego królestwo jest fałszywe, zmyślone, sztuczne, operujące na zasadach zewnętrznie narzuconych wierzeń, idei i przepisów pod karą za ich nieprzestrzeganie. Szatan jest przerażony myślą, że ludzie uczą się myśleć, rozumować, i odróżniać prawdę od fałszu, ponieważ prawda uwalnia ich serca i umysły od więzów niezdrowych fantazji, wirtualnego świata o narzuconym ‘prawie i porządku’, gdzie ‘potężni’ rządzą i sprawują władzę przy pomocy gróźb, siły i kary.
Jezus stosował autorytet prawdy, rzeczywistości, oraz metod, zasad i protokołów Bożych, które nasz Stwórca wbudował w strukturę kosmosu, gdy powoływał wszechświat do istnienia. Prawa Boże są protokołami projektowymi dla wszelkich form życia, a nie wymyślonymi przepisami narzuconymi przez istoty stworzone. Jezus ‘przemawiał z autorytetem’, ponieważ mówił prawdę o tym, jak funkcjonuje rzeczywistość.
Nie tak jak uczeni w Piśmie
Ale zauważ, że w początkowym cytacie z Ew. Marka 1:22 nie powiedziano tylko, że Jezus przemawiał jak ktoś z autorytetem, ale dodano ważny, wyjaśniający szczegół: „nie tak jak uczeni w Piśmie”!
Rozważ implikacje stwierdzenia: „nie tak jak uczeni w Piśmie”. Nie jest tu mowa o rzymskich prawnikach nauczających prawa rzymskiego, ale o Sanhedrynie – żydowskich przywódcach religijnych nauczających żydowskiego prawa religijnego.
Rozważ teraz, czego uczyli owi nauczyciele. Nauczali właściwego dnia szabatu, właściwych świąt religijnych, właściwego obliczania dziesięciny i mieli właściwą listę czystych i nieczystych zwierząt – a mimo to nie nauczali z autorytetem. Dlaczego? Ponieważ nauczali tych właściwych doktryn w ramach fałszywego, narzuconego prawa, a tym samym nauczali, że prawo Boże funkcjonuje tak samo, jak prawo ludzkie, i że Bóg jest źródłem śmieci jako kary za grzech. Tak więc nauczali fałszywego boga, który nie różni się wiele charakterem od szatana. Właśnie dlatego Jezus powiedział im (zob. Ew. Jana 8:44), że chociaż twierdzili, że Bóg i Abraham są ich ojcami, ich rzeczywistym ojcem był szatan.
Nauczyciele prawa mieli poparcie i autorytet organizacji kościelnej, autorytet urzędów, autorytet stopni teologicznych i autorytet prawa pisanego, ale nie mieli autorytetu prawdy – ponieważ wszystkie ich doktryny były osadzone w kłamstwie, że prawo Boże funkcjonuje tak, jak prawo ludzkie.
Nauki Jezusa miały natomiast autorytet rzeczywistości – prawdy zawartej w Bożych prawach projektowych – a każda nauka bez wyjątku obnażała fałsz narzuconego systemu prawnego (zob. blog Nadrzędny temat przypowieści Jezusa).
Autorytet Boga opiera się na prawdzie i miłości w harmonii z Jego charakterem, prawami projektowymi Stworzyciela i Jego metodami – czyli na rzeczywistości.
Autorytet ziemski opiera się na wprowadzonych przepisach, wyznaczonych urzędach, zewnętrznych nakazach, groźbach, przymusie, ustanowionych regułach, stopniach naukowych i egzekwowaniu regulaminów, kodeksów i credo z pozycji nadanej im przez ziemskie władze.
Popatrzmy na Saula z Tarsu przed wydarzeniem na drodze do Damaszku, kiedy to aresztował i prześladował naśladowców Chrystusa: miał na to autorytet Sanhedrynu, autorytet swojego urzędu, autorytet pisanego prawa i lokalnego rządu, ale nie przemawiał z autorytetem Boga. Nie miał autorytetu prawdy, ani nie posługiwał się autorytetem Bożego prawa miłości i wolności!
Biblia naucza, że przed drugim przyjściem Chrystusa powstanie moc bestii, która zdominuje świat – moc, którą zarządza szatan – a cały świat, z wyjątkiem nielicznych Bożych wybranych, pójdzie za tą mocą. Moc ta będzie sprawować autorytet swojego urzędu z poparciem rządu państwa – narzuconego ludzkiego prawa, religijnego wsparcia, stopni naukowych, opinii ekspertów i specjalistów w różnych dziedzinach, mocy, siły, a nawet cudownych znaków i cudów – ale nie będzie mówić z autorytetem niebiańskiej prawdy ani praktykować zasad Bożego prawa miłości i wolności!
Miliardy ludzi, którzy nigdy nie uznali prawdy za autorytatywną, którzy poddali swoje umysły autorytetowi innych ludzi – czy to liderów kościelnych, akademickich czy też politycznych, aby powiedzieli im, co mają myśleć – zostanie oszukanych i uwierzą w to, co im mówi autorytet bestialskiego systemu.
Czas jest późny. Musimy stać się miłośnikami prawdy i uznawać autorytet jedynie samej prawdy, ponieważ prawda zawsze prowadzi do naszego Boga Stwórcy – źródła wszelkiej prawdy. Wymaga to, abyśmy stali się dojrzałymi ludźmi, „którzy wskutek posiadanego doświadczenia mają umysł dostatecznie wyszkolony i potrafią odróżnić dobro od zła” (Hebrajczyków 5:14 BWP). Nie możemy poddać swojego myślenia innym, włącznie z przedstawicielami kościoła. Każdy musi być w pełni „przekonany o słuszności własnego sądu” (Rzymian 14:5 BWP) poprzez samodzielne badanie dowodów i własne, indywidualne doświadczenia z prawdą.
Wzywam Cię do ponownego przeanalizowania źródeł autorytetu, którym ufałeś w przeszłości, i do ustanowienia w swoim umyśle objawionej przez Jezusa prawdy jako jedynego źródła autorytetu.